കൊടിയേറ്റം......

ഇന്നലെയൊരു നിലാതുള്ളി എന്നിലേക്കിറ്റ്
വീഴുമ്പോഴാണ് ഞാന്‍ അറിയുന്നത്
എന്നില്‍ ഓര്‍മ്മകള്‍ മരിച്ചിട്ടില്ലെന്ന്...
നൂറായി ചിതറിവീണൊരു മഴതുള്ളി ചാരെ
വന്നു വിതുമ്പോഴാണ് അറിയുന്നത്..
തുടി കൊട്ടുന്നതും, കൊടിയേറുന്നതും
എന്‍റെ ഉള്ളിലാണെന്ന്, എന്നിലാണെന്ന്!
ഇന്നലകളുടെ ഭാണ്ടം പേറി ഞാന്‍
തിരയുന്നത്, എന്നില്‍ തന്നെയാണെന്ന്....
സന്ധ്യാദീപമില്ല, ശീവേലിയില്ല..
തുരുംബെടുത്തു വിങ്ങുന്ന ..
നിറഞ്ഞ ഏകാന്തത മാത്രം..!!
നിശബ്ദമാനെന്‍റെ ക്ഷേത്രമിന്നും
ചിതല്‍പുറ്റു മൂടുന്നു നിന്‍റെ വിഗ്രഹം....
മനസ്സു മന്ത്രിക്കുന്നു,
ഇത് എന്‍റെ തട്ടകമാണ്
എന്‍റെ തട്ടകം..
ഇന്ന് നടയടക്കുമ്പോള്‍, ഞാനുണ്ട് കാവലായി
നിന്‍റെ ദര്‍ശനം, അതെന്‍റെഅവകാശമാണ്..
കാതങ്ങള്‍ താണ്ടി ഞാന്‍ വന്നതും..
അതിനുവേണ്ടി മാത്രമാണ്..
വറ്റി വരണ്ടാ നിളയുടെ തീരത്ത്..
ഞാന്‍ കാത്തിരിക്കും..
അത്താഴപൂജയൂട്ടും കഴിഞ്ഞ് നിന്‍റെ
നട തുറക്കുന്നതും കാത്ത്..
നമ്മുക്ക് കാണാം...
ഉത്സവാരവങ്ങല്ക്കിടക്ക്... മൌനത്തിന്‍റെ
പേറ്റുനോവോടെ.....
നാളെ....
നാളെ കഴിഞ്ഞോ? ?

മഴ

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
ഈ മഴ ,അത് നിന്നെ ഓര്‍മിപ്പിക്കുന്നു...

നിന്നോടുകൂടി ഉണ്ടായിരുന്ന തന്നുത്ത പകലുകളെ

നാം ഒരുമിച്ചു കാത്തിരുന്ന,

മോഹിപിച്ചു പെയ്യാതെ,

കാറ്റുകൊണ്ടുപോയ,

നമ്മുക്കിടയിലേക്ക് ഒരികലും പെയ്യാതെ പോയ,

നമ്മുക്ക് നഷ്‌ടമായ ആ മഴക്കാലത്തെ . .

സൂകിഷിച്ചു വക്കുന്നു ഞാന്‍ ഓരോ തുള്ളിയും

എന്‍റെ ഹൃദയത്തില്‍,

എന്നെകിലും

എന്‍റെ മഴ നനയാന്‍ ... നീ വരുന്ന

ആ പെരുമഴക്കാലത്തിനായി...

Quite personal

June 19th --- father’s day!! Whenever I heard days of celebrations such as father’s day, mother’s day, Valente’s day... I really wonder that do we really need a day to remember them? To honor them  or to love them? I have seen many of my friends express their love, gratitude for their dad, mom, teachers and their better half through the social community sites like face book ( which is now considered as an inevitable, as far as this era is concerned) . But is it necessary for us to celebrate a day to remember our parents, our teachers and our better half too? I don’t think that a special day can confirm our love to them. Why can’t we express our love to our beloved ones on the day we want? Is the virtue of our love diminishing every year that these days become a sort of renewal date? Or do we need only a single day to make our mom feel special?

Why we need to wait for a day, some body else has decided? Why can’t we make use of each moment and say our loved ones that they mean a lot to us?

I am not against celebrating these days. Now I too know that these days are becoming the part of our culture too. But, some times while going through the status messages of my friends, I do really felt, that was too much and sometimes I felt weird too. Some days back... I had come across a status message and I really felt awkward. It made me to think like why do I want to show that I love some one and I take loving care of them? Why do I want to show others that you are so sad because of some person or incident? (I don’t want to disclose who and what teh incident is  coz it might hurt them).

I am not saying that we should not love one another or stop expressing our love for our companions. I simply do not want to keep reassuring them that I love them. But intimacy, love, friendship or what ever it may be, relations are purely private and personal issue, I believe. How can we share those feelings to the world? I never understand those who post such things as their “status” message. And what will you get as response? I must be a “like” or share or comment on it. Do you really care for that? I don’t think so.

I will definitely celebrate my love to my dad, mom and love for every one. I will love them and care for them until I stop breathing, I will definitely make them feel that they are so special to me. But not in a way set by some others.